Als in Nederland de oorlog uitbreekt, zijn nog drie van haar zussen in leven; Rachelina, Brune en Geertje.

Lea groeit op in Appingedam en vertrekt in 1902 naar Amsterdam; net als drie van haar zussen al eerder deden. Ze is dan tweeëntwintig jaar oud. In 1910 woont en werkt ze in Apeldoorn, bij het Apeldoornsche Bosch volgt ze de opleiding tot verpleegster.

Na deze korte periode in Oegstgeest komt ze voor de derde keer naar Apeldoorn; het is dan zomer 1920. Ze gaat opnieuw aan de slag bij het Apeldoornsche Bosch. 

Lea werkt zich op van verpleegster tot verpleegkundige en tenslotte bekleedt ze de functie van hoofdverpleegkundige. Als de oorlog uitbreekt is ze zestig jaar oud

Lea’s zus Brune woont in Amsterdam. Zij wordt in de zomer van 1942 met haar man en kinderen in Auschwitz omgebracht.

Na de ontruiming van het Apeldoornsche Bosch blijft een groep personeelsleden, samen met hun gezinnen, nog op het terrein geïnterneerd. Onder hen de arts, het hoofd van de boekhouding en enkele verpleegkundigen. Lea, Geertje, Selig en Rachelina behoren tot deze groep. 

Op 2 februari 1943 worden Lea, Geertje, Selig en Rachelina in Kamp Westerbork geregistreerd. Op dinsdag 9 februari 1943 vertrekt vanuit het kamp transport 49 met als eindbestemming Auschwitz. Het transport telt vijfentwintig personenwagons en in totaal 1184 gedeporteerden, onder wie Lea zelf, haar twee zussen en haar zwager.